In zijn kruistocht tegen de missie in Uruzgan komt Karskens opnieuw met een artikel.
Opnieuw laait de discussie over het verblijf van Nederlandse militairen in de Afghaanse provincie Uruzgan op. Journalist Arnold Karskens gooit nog maar eens olie op het vuur met zijn laatste artikel waarin hij een kostenanalyse maakt wat Nederland inmiddels kwijt is aan deze opbouwmissie. Het budget voor deze missie is ruim overschreden en de teller staat inmiddels op 3 miljard euro. Dit alles vanwege het PTSS syndroom, diverse schadeclaims van militairen richting defensie en het vervangen van materieel weet Karskens te melden. Weer een verwoede poging van Nederlands enige onafhankelijke oorlogsverslaggever om onze jongens en meiden voor het einde van 2010 naar huis te krijgen, de Nederlandse bevolking met de neus op de feiten te drukken en van zijn waarheid te overtuigen. Karksens staat bij een groot deel zijn journalistieke collega’s nu niet bepaald als betrouwbaar te boek als het om oorlogsverslaggeving in Uruzgan gaat, maar ik geef hem in dit geval het voordeel van de twijfel en doe maar de aanname dat de cijfers in zijn artikel hout snijden.
Oud-NAVO-ambassadeur Maurits Jochems ,die in Afghanistan zat, doet ook nog even een constructieve bijdrage door nu vast aan te geven dat Afghanistan er in 2010 nog niet klaar voor is om de taken van de Nederlanders in Uruzgan over te nemen. Probeert deze voormalig topambtenaar ons Nederlanders een schuldgevoel aan te praten en opnieuw een verlengingsdiscussie op gang te brengen of heeft hij beroepsmatig nu eenmaal het beste voor met de Afghanen? Meneer spreekt echter op persoonlijke titel en prijst de sneuvelbereidheid van de Afghaanse militair op een genuanceerde wijze aan. “Ze zijn minder bevreesd voor gevaar en om te sterven dan een militair uit een westers of ander land”, verkondigt Jochems. Is dit nu positief of negatief en hoe verhoudt dit zich tot zijn eerdere uitspraak dat het Afghaanse leger er voorlopig nog niet klaar voor is? Misschien dat deze oud-ambassadeur dit even toe wil lichten aan de families van de omgekomen Nederlandse militairen. Afghanen zijn dus in zijn ogen harde, felle, roekeloze en enigszins naïeve militairen terwijl de Nederlanders eigenlijk laf te werk gaan voor een zaak waarin zij toch niet geloven? Vast door mij verkeerd gelezen of geïnterpreteerd, volledig uit zijn context gehaald en zeker niet zijn mening. Misschien toch even wat langer nadenken voor je zo’n uitspraak doet die ook anders opgevat kan worden. Of mogen we dat van een NAVO-topman niet verwachten?
De andere kant van het gelijk 