Ten onder aan jarenlange naïviteit, het ontbreken van enige visie en de gevolgen van haar politieke poldercultuur? Of gaat de Nederlandse samenleving ten onder aan dat wat als haar eigen succes gezien wordt, een multiculturele tolerante samenleving met een plek voor eenieder met volop kansen voor ontwikkeling? Of is Europa de boosdoener?
Het leggen van de vinger op de zere plek blijkt moeilijk. Volgens sommigen is het immigratie- en asielbeleid de oplossing maar de oplossing voor wat? In de laatste decennia zijn we afgegleden van een op papier sociaal land naar een intolerabele samenleving waarin we individualistischer zijn dan ooit. Op alle niveaus in de samenleving draait het om een ding geld en indirect daarmee persoonlijk geluk. De graai- en bonuscultuur viert hoogtijdagen ook in een periode van crises waarbij banken en zelfs landen omvallen en er binnen de overheid ernstig bezuinigd moet worden.
Flink inleveren met zijn allen
Belasting betalen doen we allemaal het liefst zo min mogelijk, en of je nu huur of een hypotheeklast hebt daar moet door de politiek niet aan getornd worden was altijd het credo. Werk moet leuk zijn anders blijven we net zo lief thuis om te genieten van onze sociale voorzieningen. Waar zijn die protesterende Nederlanders die het niet eens zijn tegen het huidige beleid? Het nieuwe lenteakkoord gaat ervoor zorgen dat iedereen flink moet inleveren, de zorgkosten stijgen, we meer belasting moeten gaan betalen en langer door zullen moeten werken. Vooral ouderen met een klein pensioen die afhankelijk zijn van zorg zullen dit gaan voelen. Toch blijft het stil en heeft iedereen er vrede mee. Of is het vertrouwen in de politiek dermate laag dat het de burger niet meer uit maakt wie er onze belangen behartigt omdat toch niets positiefs veranderd?
Waar draait het nu echt om?
Bezuinigingen op ontwikkelingsamenwerking en belasting op cultuurkaartjes zijn teruggedraaid om partijen als Groenlinks mee te krijgen. In mijn ogen is dat onbegrijpelijk en moet er eens goed naar de dingen waar het structureel om draait gekeken worden:
Hoe krijgen we mensen weer aan het werk in Nederland?
Wat gaan we doen om de zorgkosten betaalbaar te houden?
Wat gaan we doen aan de scheve woningmarkt zonder dat dit ten koste gaat van huurders en starters?
Hoe maken we het weer veilig op straat?
Wat gaan we doen om onze jeugd op te voeden?
Hoe verbeteren we het vervoer in ons land?
Wat levert Europa ons op en wat kost het?
Destijds lieten we vanuit verschillende landen gastarbeiders komen om hier tijdelijk te laten werken met het idee dat deze wel weer terug naar het land van herkomst zouden gaan. Nu weten we beter en doen we er alles aan om, binnen het Europa waar we zelf voor gekozen hebben, onze grenzen dicht te houden en ‘gelukszoekers’ te weren. Asielzoekers laten we jaren in Nederland op een uitslag wachten waardoor deze bewust of onbewust ingeburgerd raken en we ze uit fatsoen eigenlijk niet meer terug kunnen sturen. In 40 jaar tijd is het de politiek niet gelukt om tot een dusdanige wetgeving en sociale hervorming te komen die eerlijk, rechtvaardig en betaalbaar is. We zijn onderdeel van een Europa geworden omdat dit ons profijt op zou leveren, anders zouden we economisch achterblijven en niet profiteren van wat Europa ons te bieden heeft. Is het een land als Denemarken zoveel slechter gegaan door niet aan de Euro deel te nemen? In tegendeel zelfs. Het is dus tijd dat er eens logisch nagedacht gaat worden waar we met zijn allen naar toe willen, tijd voor een beter Nederland.